Dişsel sürtünmeli ünsüzler, alt dişlerin arka yüzeyine veya diş etlerine dil ucunun yaklaştırılması ve hava akımının bu noktadan sürtünerek geçirilmesiyle oluşan sürtünmeli ünsüz seslerdir. Bu ünsüzler, dilbilimde belirli bir artikülasyon yeri kategorisini temsil eder.
Dişsel sürtünmeli ünsüzlerin üretimi şu adımları içerir:
Uluslararası Fonetik Alfabe (IPA), dişsel sürtünmeli ünsüzleri temsil etmek için aşağıdaki sembolleri kullanır:
Bu semboller, Yunanca alfabesindeki "theta" ([θ]) ve "eth" ([ð]) harflerinden türetilmiştir.
Dişsel sürtünmeli ünsüzler, tüm dillerde bulunmaz. En yaygın olarak İngilizce, İspanyolca (bazı lehçelerde), İzlandaca ve Yunanca gibi dillerde görülür. Türkçe'de bu sesler bulunmamaktadır.
Dişsel sürtünmeli ünsüzlerin fonolojik özellikleri dilden dile değişebilir. Bazı dillerde bu sesler belirgin fonemlerdir (anlam ayırt edici özelliklere sahip ses birimleri), diğerlerinde ise alofon olarak ortaya çıkabilirler.
Dişsel sürtünmeli ünsüzlerin telaffuzunda küçük varyasyonlar olabilir. Bazı konuşmacılar dili dişlere daha fazla yaklaştırırken (dental), bazıları daha geride (dişeti - alveolar) konumlandırabilir. Bu varyasyonlar, aksan farklılıklarından veya bireysel konuşma alışkanlıklarından kaynaklanabilir.
Dişsel sürtünmeli ünsüzlerin akustik özellikleri, diğer sürtünmeli ünsüzlere benzerlik gösterir, ancak spesifik spektral özellikleri ve gürültü yoğunluğu ile ayırt edilebilirler. Spektrogram analizleri, bu seslerin tanımlanmasına yardımcı olabilir.
Anadili İngilizce olmayan kişiler, özellikle de dillerinde [θ] ve [ð] sesleri bulunmayanlar, bu sesleri telaffuz etmekte zorluk çekebilirler. Bu zorluk, dilin doğru pozisyonunu almayı ve hava akımını doğru şekilde kontrol etmeyi gerektirir. Genellikle bu seslerin yerine [t], [d], [f] veya [v] gibi benzer sesler kullanılır. Bu durum, aksana neden olabilir.
Bu makale, dişsel sürtünmeli ünsüzler hakkında genel bir bakış sunmaktadır. Daha detaylı bilgi için yukarıda verilen kaynaklara başvurulabilir.